Eskişehir sokaklarında
Bir garip Porsuk
bencileyin
Kurumuş göz pınarları
Kuşluk vaktinde dolaşıyor kenti
Bir gölge gibi
Sırtına vurulmuş kemerler
Pusuda bir hain gibi bekler
Porsuk, yalnız, mazlum, kimsesiz
Onu bekleyen sondan habersiz
Porsuk kenarında
Bir garip Adam
Sencileyin
Canı yanmış yarım sevdalardan
Müntehir vedalardan
Salıveriyor
göz hapsindeki yaşlarını
Şartlı tahliyeli zamanlara
Yönsüz uzamlarda kayboluyor
Adressiz sevdalara yanıyor
Emanete bırakıyor, üşüyen yüreğini
Porsuk ve O Adam
İki yalnız yoldaş
Bizcileyin
Sevda süreğinin yolcuları
Kayboluyor adımları bir kentin sokağında
Yüzleşiyorlar, bir günün şafağında
Bin yıllık sevda tarihinin ilenciyle
Porsuk ilerliyor; Adam yürüyor
Eskişehir, uyuyor!..
Ayrılık kavşağında, aşk büyüyor…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder